روحانی هرچه زودتر وزیر علوم را معرفی کند

چهارشنبه 1 شهریور 1396

#دکتر_امیر_ساعدی_داریان
عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی:
روحانی هرچه زودتر وزیر علوم را معرفی کند
امیر ساعدی داریان عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی در گفت و گویی با روزان به اولویت های داخلی و خارجی دولت روحانی در چهار سال پیش رو می پردازد. او در این خصوص توجه به جامعه دانشگاهی را یکی از مهمترین اولویت های داخلی دولت دوازدهم ارزیابی می کنید و به ما می گوید:« من فکر می کنم که در وهله اول به عنوان یک استاد دانشگاه و یک عضو جامعه دانشگاهی رسیدگی به این حوزه را یک اولویت می دانم. به ویژه آنکه هنوز آقای روحانی وزیر پیشنهادی وزارت علوم را بنا به دلایلی که خودشان در جلسه علنی رای اعتماد مطرح کردند یعنی انصراف آقای خاکی صدیق ، معرفی نکردند. این در حالی است که فصل جدید دانشگاه ها و مراکز آموزشی در فاصله کمتر از یک ماه آغاز خواهد شد و تاخیر در این حوزه می تواند باعث ایجاد خسارت های جبران ناپذیری باشد.» ساعدی داریان همچنین حفظ برجام را دیگر اولویت مهم دولت دوازدهم دانسته و در این خصوص به ما توضیح می دهد که « همان طور که در دولت قبل دیدیم، عقد برجام مهمترین برنامه دولت در عرصه سیاست خارجی بود و حالا باید دولت در این دوران پسابرجام به نفع منافع ملی و ملت وارد عمل شود. البته طی این دوره اتفاقات متفاوتی از جانب دولت جدید آمریکا روی داده است که دولت روحانی و مشخصا وزیر امورخارجه می بایست با یک دقت و وسواس جدی تر از گذشته موضوع را دنبال کنند.
به عنوان یک استاد دانشگاه و عضوی از جامعه دانشگاهی کشور، اولویت های دولت آینده را چگونه ارزیابی می کنید؟
برای ارزیابی دقیق در این خصوص می بایست ابتدا به ساکن یک جمع بندی از عملکرد دولت در عرصه های مختلف طی چهار سال گذشته در نظر گرفت و سپس بر اساس همین عملکردها و کارنامه ها چه در عرصه داخلی و چه در عرصه خارجی به یک سری اولویت های مهم و تعیین کننده در سرنوشت کشور بر اساس شرایط داخلی و خارجی کشور و همین طور مطالبات عمومی دست پیدا کرد. من فکر می کنم که در وهله اول به عنوان یک استاد دانشگاه و یک عضو جامعه دانشگاهی رسیدگی به این حوزه را یک اولویت می دانم. به ویژه آنکه هنوز آقای روحانی وزیر پیشنهادی وزارت علوم را بنا به دلایلی که خودشان در جلسه علنی رای اعتماد مطرح کردند یعنی انصراف آقای خاکی صدیق ، معرفی نکردند. این در حالی است که فصل جدید دانشگاه ها و مراکز آموزشی در فاصله کمتر از یک ماه آغاز خواهد شد و تاخیر در این حوزه می تواند باعث ایجاد خسارت های جبران ناپذیری باشد. علاوه بر این نیز همان طور که در انتخابات ریاست جمهوری سال های 92 و 96 شاهد بودید، جامعه دانشگاهی از جمله اقشاری بودند که حمایت جدی و گسترده ای از آقای روحانی داشتند و بر همین اساس انتظار می رود که آقای روحانی به مطالبات این قشر توجه داشته باشند. از جمله گشایش فضای سیاسی و برگزاری جلسات هم اندیشی و همچنین گردش نخبگان و اشتغال مهمترین مطالباتی است که باید آقای روحانی و دولت او به آن واقف باشند.
شما به اولویت های دولت در عرصه خارجی نیز اشاره کردید. فکر می کنید در این عرصه دولت روحانی باید چگونه عمل کند؟
همان طور که در دولت قبل دیدیم، عقد برجام مهمترین برنامه دولت در عرصه سیاست خارجی بود و حالا باید دولت در این دوران پسابرجام به نفع منافع ملی و ملت وارد عمل شود. البته طی این دوره اتفاقات متفاوتی از جانب دولت جدید آمریکا روی داده است که دولت روحانی و مشخصا وزیر امورخارجه می بایست با یک دقت و وسواس جدی تر از گذشته موضوع را دنبال کنند. مهمترین مخالف این روزای برجام یعنی دونالد ترامپ چندان حال و روز خوشی ندارد.ترامپ با کنار گذاشتن «استیو بنن» یکی دیگر از مشاوران امنیتی کابینه اش را به سمت بحران می برد.حال به سختی می توان از یاران و همراهان روزهای نخست ترامپ کسی را در کنارش یافت.این خود گویای این نکته است که ظاهرا رییس جمهور آمریکا برنامه مشخصی ندارد و بسان مربیانی عمل می کند که تا نیمه مسابقات لیگ می آیند و هنوز به ترکیب ثابت دست نیافته اند.این تغییر و تعویض های بی هدف هر روز کابینه را دستخوش برنامه ها و تحولات جدید می کند.به جرات می توان گفت مهمترین برنامه ترامپ از ابتدا تاکنون همان سفر به عربستان و رقص شمشیر با حاکمان ریاض و بستن قراردادهای چند صد میلیاردی برای آمریکا بود. در چنین شرایطی ظریف باید خوشحال باشد که اگر نقصی هم در قرارداد برجام هست دشمن آنچنان بی برنامه و سردر گم است که بعید بنظر می رسد آسیبی بتواند به این قرارداد بزند و یا اگر هم بزند بصورت یکجانبه و بدون همراهی شرکای اروپاییش خواهد بود.در حال حاضر تنها تکیه کلام ترامپ رییس جمهور آمریکا بر روی واژه روح برجام است. برجامی که هنوز کسی نتوانسته بگوید که روحش کدام است و چگونه می توان روحی برای آن تعریف کرد و گفت که ایران به این روح پایبند نبوده است.آن هم درحالیکه وزیر خارجه این کشور که پایه و اساس سیاست های خارجی آمریکاست با حفظ و ادامه راه برجام موافق است.
برخی از فعالان سیاسی آینده روشنی را برای برجام تصور نمی کنند. فکر می کنید نقض برجام در آینده چقدر محتمل است؟
بعید است در چنین شرایطی ترامپ با توسل به دلایل محکم بتواند سیاست های منفی خود علیه برجام را به اجرا بگذارد مگر آنکه خودمان بخواهیم. از اینرو بنظر می رسد برخلاف آنچکه می نمود آمریکا در این راستا دست برتر ندارد.واقعیت این است که ترامپ بر خلاف دولت پیشین آمریکا که تلاش می کرد کمتر در مسایل پیچیده خاورمیانه خود را درگیر کند و سیاست های منقبض تری در پیش گرفته بود، دست و پای باز تری در منطقه دارد ،حضورش پر رنگ تر است اما اثرگذاریش کمتر و ناتوان تر. به عنوان مثال به دستور ترامپ برای اولین بار آمریکا بمب معروف به بمب مادر را در افغانستان مورد بهره برداری قرار داد و آن را حامل پیام دانست.اما معلوم نشد حامل این پیام چه کسانی بودند که هیچ تغییری در سیاست های هیچ طیفی در افغانستان بوجود نیامد و از طالبان گرفته تا داعش همچنان به عملیات های خود ادامه می دهند و دولت مرکزی در برابرشان ناتوان است. در عراق و سوریه هم تنها آنجاییکه ایران و روسیه حضور پرتوان دارند شورشیان زمین گیرند نه در سایر منطق درگیر جنگ.بنابر این در چنین میانه ای اگر ایران برنامه های خود را به دقت پیش ببرد همچنان دست برتر را در منطقه حفظ خواهد کرد.اگرچه حتما این دست برتر به گونه ای دیپلماتیک می بایست هدایت شود که سایر قدرت های منطقه ای را تحریک نکند و این حتما جزو برنامه های اصلی دیپلمات های کشورمان خواهد بود.